Άδειασα πάλι ένα μπουκάλι
κι έχω μεθύσει μήπως το μυαλό σε σβήσει,
άδειασα πάλι ένα μπουκάλι μοναξιά.

Στην τελευταία του σταγόνα
τον ίδιο έδωσα αγώνα
να σε ξεχάσω, για λίγο να σε ξεπεράσω,
όμως το άδειο μου ποτήρι σου κάνει πάλι το χατίρι
κάθε μου σκέψη δάκρυ στα μάτια μου θα τρέξει.

Τέλειωσα,
σαν κερί που λίγο-λίγο σβήνει έλιωσα,
τόσο πόνο από έρωτα δεν ένιωσα
είν’ η πρώτη μου φορά, τ’ ομολογώ.

Τέλειωσα,
η ζωή μου στο αντίο σου σταμάτησε,
ήσουν όνειρο που λίγες νύχτες κράτησε
και μαζί μ’ εκείνο έσβησα κι εγώ.

Άδειασα πάλι ένα μπουκάλι
κι έγινα λιώμα όμως είσαι εδώ ακόμα,
άδειασα πάλι ένα μπουκάλι χωρισμό.

Μαζί μ’ αυτό έπιασα πάτο
που δεν πηγαίνω παρακάτω κι έχω κολλήσει
στο παρελθόν δεν βρίσκω λύση,
χωρίς καρδιά να συνεχίσω και στα ερείπια να χτίσω
όνειρα ξένα αφού τα έκανα μ’ εσένα.

Τέλειωσα,
σαν κερί που λίγο-λίγο σβήνει έλιωσα,
τόσο πόνο από έρωτα δεν ένιωσα
είν’ η πρώτη μου φορά, τ’ ομολογώ.

Τέλειωσα,
η ζωή μου στο αντίο σου σταμάτησε,
ήσουν όνειρο που λίγες νύχτες κράτησε
και μαζί μ’ εκείνο έσβησα κι εγώ.