Σαν τη λάβα της ερήμου
και η αγκαλιά σου
άμμος έγινε η ζωή μου
μες στα δάχτυλά σου.

Σαν τη λάβα της ερήμου
καίει το κορμί σου
καραβάνι είναι η ζωή μου
στη διαδρομή σου.

Σ’ ένα άγονο τοπίο σε γυρεύω
με τον άνεμο τα χνάρια παζαρεύω
κι όλο ζω με μια ψευδαίσθηση.
Σ’ ένα άγονο τοπίο σε γυρεύω
μες στη λάβα του κορμιού σου ταξιδεύω
μα η όαση παραίσθηση.

Στο απέραντο κενό σου
σκόνη η ελπίδα,
να ‘μουνα μες στ’ όνειρο σου
μια λευκή σελίδα.

Στο απέραντο κενό σου
ψάχνω τη μορφή σου
να ‘μουν λέξη στο θυμό σου
να ‘μουν η φυγή σου.

Σ’ ένα άγονο τοπίο σε γυρεύω
με τον άνεμο τα χνάρια παζαρεύω
κι όλο ζω με μια ψευδαίσθηση.
Σ’ ένα άγονο τοπίο σε γυρεύω
μες στη λάβα του κορμιού σου ταξιδεύω
μα η όαση παραίσθηση.