Για μια στιγμή σε μια εικόνα
μοιάζει η ζωή με μια σταγόνα
μέσα μου κυλάει, μου ψιθυρίζει κι ύστερα χάνεται,
παντού σκορπάει αυτά που ήσουνα εσύ.

Πες μου πώς γίνεται
το σώμα, το μυαλό να υποκρίνεται
πως είσαι ακόμα εδώ.
Πες μου πώς γίνεται
μακριά σου η ψυχή μου κομμάτια γίνεται
για σένα που αγαπώ.
Πες μου πώς γίνεται.

Αν είσαι εκεί στο τέρμα του δρόμου
θα τ’ αρνηθώ ότι είναι δικό μου
μέσα μου κυλάει, μου ψιθυρίζει κι ύστερα χάνεται,
παντού σκορπάει αυτά που ήσουνα εσύ.

Πες μου πώς γίνεται
το σώμα, το μυαλό να υποκρίνεται
πως είσαι ακόμα εδώ.
Πες μου πώς γίνεται
μακριά σου η ψυχή μου κομμάτια γίνεται
για σένα που αγαπώ.
Πες μου πώς γίνεται.