Γελάστε με τον πόνο μου
και με τα βάσανα μου
πικρό φαρμάκι πότισα
την δόλια την καρδιά μου.

Κουρέλι πια μες στη ζωή
με έχει κάνει ο πόνος
κι όμως το δάκρυ το πικρό
το καταπίνω μόνος.

Λέτε πως τα κλάματα
στον άντρα δεν ταιριάζουν
κι όμως στα στήθια οι στεναγμοί
σιγά σιγά με σφάζουν.

Κουρέλι πια μες στη ζωή
με έχει κάνει ο πόνος
κι όμως το δάκρυ το πικρό
το καταπίνω μόνος.

Γελάστε με τα δάκρυα
που τρέχουνε σαν βρύση
μα δεν ρωτάτε ποιος καημός
με έχει βασανίσει.

Κουρέλι πια μες στη ζωή
με έχει κάνει ο πόνος
κι όμως το δάκρυ το πικρό
το καταπίνω μόνος.