Σαν τη σφίγγω περιμένω
τη ψυχή να ξαναρθεί
μα γυρνάω σε σώμα ξένο
και με έχει απαρνηθεί.

Αχ, μικρή μου Περσεφόνη
το άγριο ρόδι μην το φας
και γυρνάς στον Άδη μόνη
και για μένα δεν ρωτάς.

Σαν την κάμπια λαχταράω
πεταλούδα να γινώ,
άσπρα ρούχα να φοράω
μες στον κόσμο να γυρνώ.

Αχ, μικρή μου Περσεφόνη
το άγριο ρόδι μην το φας
και γυρνάς στον Άδη μόνη
και για μένα δεν ρωτάς.

Σαν την άνοιξη γυρεύω
τον ανθό σου να γευτώ
μα ‘χεις φύγει και χορεύω
για να μη λησμονηθώ.

Αχ, μικρή μου Περσεφόνη
το άγριο ρόδι μην το φας
και γυρνάς στον Άδη μόνη
και για μένα δεν ρωτάς.