Είμαστε όρθιοι, κοιτάμε άφοβα
Μένουμε απέναντι, μετράμε ανάποδα
Γι’ άλλους αλήτες, γι’ άλλους άγρια πουλιά

Μέρες παράξενες, νοιάζεστε τάχα
Πότε η ζωή θα είναι δική μας μονάχα
Πότε η σιωπή σας δική μας θα γίνει μιλιά

Δεν κοιμόμαστε πια εδώ
Με τ’ αδέρφια μου τραγουδάμε
Σημαδεύουμε στο ψαχνό
Κι όλο ξυπνάμε, μόνο ξυπνάμε
Πάντα ξοπίσω μας ένας θεός
Κλείνει τα μάτια του όταν γελάμε
Μας κλέβει τα όνειρα ρίχνοντας φως
Κι όλο ξυπνάμε, μόνο ξυπνάμε

Είμαστε όμορφοι, είμαστε τέρατα
Είμαστε έρημοι, δάση απέραντα
Κήπος ολάνθιστος μέσα σε μια φυλακή

Είμαστε ήρωες, όμως πονάμε
Μάτια δειλά που για αγάπη μιλάμε
Ζέστη που έρχεται την πιο κρύα στιγμή