Ήρθε η ώρα να μιλήσω για μένα
Να ουρλιάξω ξανά απ’ το κέντρο του κόσμου
Τουρλωτός πισινός, ρουφηγμένη κοιλίτσα
Δωσ’ μου μάτια να με γδύνουν, δευτερόλεπτα δώσ’ μου

Φιλέτα, σαμπάνιες, πόζες μπλαζέ
Άγρια νιάτα, ύπνος, χάπια πασέ

Τα νερά γαλανά κι από δίπλα σκουπίδια
Όπου σκάσουν τα φλας πάντα βγαίνει χρυσάφι
Κολασμένα κορμιά που όλα φαίνονται ίδια
Κάθε κλικ φυλακή, μια χαρά που δε θα’ ρθει

Είναι όλα κοντά κι όμως τόσο μακριά σου
Ζεις το ψέμα των άλλων και κυλιέσαι πιο κάτω
Το χαμόγελο εκεί, κολλημένο στ’ αυτιά σου
Σε βαραίνει ακόμα κι ας έπιασες πάτο