Τώρα παιδιά που γελάνε
Μες στου θανάτου τη γη
Ανθίζουν ξανά λουλούδια ξανθά
Πάλι ο ήλιος θα βγει

Πόρτες που κλείνουν για πάντα
Κι άλλες που μένουν βουβές
Σκιές που γυρνάνε θολές και ζητάνε
Θλιμμένες, λειψές αγκαλιές

Πέρα απ’ του κόσμου το τέρμα
Πρωί Κυριακής θα μυρίσει
Θα’ ρθει η αγάπη σαν αίμα
Να κυλήσει

Κοιμήθηκε απόψε η πόλη
Με τούτη την άγρια σιωπή
Σε κάποια γωνιά κοιτάζουν δειλά
Όλοι όσοι φύγαν μισοί

Μέσα στο φως θα κρυφτούν
Και θα έρθουν πίσω ξανά
Τελευταίο φιλί
Μια γυμνή, τελευταία φορά