Το βοσκαρούι στο βουνό σφυρίζει ξελακώνει
κι η έρημη του η λαλιά το μέσα μου ματώνει
όλα τα ζα τα πούλησε μα ο τράος δε πουλιέται
κι απόμεινε του αμοναχός και του παραπονιέται.
Αλα ρούτζα τα μικρά τα βοσκαρούτζα
αλά ρουες οι μικρές οιι βοσκαρούες.
Πο το στενό σου δε περνώ που να παντορημάξει
που να περάσει ο ποταμός και πέτρες να στοιβάξει
πο το στενό σου δε περνώ απου΄μουν ορκισμένος
να μη περάσω αζωντανός μήδε και ποθαμένος.
Τι που'καμα της μάνας σου και να με δει δε θέλει
απου φερα στο σπίτι της το γάλα και το μέλι
τι που΄καμα της μάνας σου και θέλει να ποθάνω
να'ξερα που'μαι ζωντανός ίντα κακό της κάνω.