Ακολουθώντας τις γραμμές του πεπρωμένου
που καταστρέφει όλα τα θέλω με τα πρέπει
σαν στήλη άλατος με άκαμπτη μανία
ξανακούω του Μπετόβεν συμφωνία.

Μ’ ένα σημάδι στην καρδιά μου απελπισμένο
αλλάζω πάλι σε τροχιά κατεστημένη,
που συμμετέχει σε δικιά μου υστερία
και κατευθύνει τη δικιά σου την ευθεία.

Και ματωμένα απογεύματα
κάνουν σεγκόντο στη ζωή μου
κι από τα τρύπια του τα τέρματα
χάνεται απόψε η ψυχή μου.

Τα ματωμένα μου απογεύματα
που δεν κατάλαβες ποτέ σου
παρατηρήσεις οι ανάσες μας
μοιάζουν στο βουητό του χθες σου.

Και μ’ ένα κάλυμμα που μόνος μου έχω φτιάξει
να προστατεύω τη δικιά σου την αφέλεια
σαν ραψωδία που προσπέρασε τα πάθη
λιάζεσαι πια σε μια λάγνα πολυτέλεια.

Μ’ ένα σημάδι στην καρδιά μου απελπισμένο
αλλάζω πάλι σε τροχιά κατεστημένη,
που συμμετέχει σε δικιά μου υστερία
και κατευθύνει τη δικιά σου την ευθεία.

Και ματωμένα απογεύματα
κάνουν σεγκόντο στη ζωή μου
κι από τα τρύπια του τα τέρματα
χάνεται απόψε η ψυχή μου.

Τα ματωμένα μου απογεύματα
που δεν κατάλαβες ποτέ σου
παρατηρήσεις οι ανάσες μας
μοιάζουν στο βουητό του χθες σου.