Διακριτικά,
έφυγα έτσι απ’ τη ζωή σου τελικά,
έκλαψα μόνος σιωπηλά και μυστικά
για κάτι βράδια μεθυσιού σπαρακτικά.

Διακριτικά,
χωρίς να κλάψω ή να υψώσω τη φωνή
σου είπα αντίο τρυφερά και φιλικά,
σα θεατρίνος στη μεγάλη του σκηνή.

Διακριτικά όλα αυτά
σ’ ένα βιβλίο τα ‘χω κλείσει νοερό
κι έγραψα απ’ έξω μια φορά κι ένα καιρό
και ας πονώ.

Και μοναχά τα υλικά,
φωτογραφίες, γράμματα σου ερωτικά
να μη σ’ εκθέσω σου τα επέστρεψα ξανά,
διακριτικά.

Διακριτικά,
έφυγα έτσι από κοντά σου ένα πρωί
με μια βαλίτσα που ‘χε στάχτες μοναχά
απ’ το ολοκαύτωμα που το ‘παμε ζωή.

Διακριτικά,
χωρίς να κλάψω ή να υψώσω τη φωνή
σου είπα αντίο τρυφερά και φιλικά,
σα θεατρίνος στη μεγάλη του σκηνή.

Διακριτικά όλα αυτά
σ’ ένα βιβλίο τα ‘χω κλείσει νοερό
κι έγραψα απ’ έξω μια φορά κι ένα καιρό
και ας πονώ.

Και μοναχά τα υλικά,
φωτογραφίες, γράμματα σου ερωτικά
να μη σ’ εκθέσω σου τα επέστρεψα ξανά,
διακριτικά.

Διακριτικά
χωρίς να δεις ούτε ένα δάκρυ να κυλά
έκλεισα πίσω μου την πόρτα απαλά
έτσι όπως ήρθα στην αρχή διακριτικά.
Διακριτικά, διακριτικά.