Ήρθε ο ήλιος να πλαγιάσει
μεσημέρι να περάσει
στα σγουρά σου τα μαλλιά,
μα του άρεσε η δροσιά σου
και γυρτό στην αγκαλιά σου
τονε βρήκε η νυχτιά.

Κι η σελήνη η καημένη
χίλια βάζει με το νου,
τρέχει, ψάχνει σαστισμένη
στα σοκάκια τ’ ουρανού.

Έμπαινε η άλλη μέρα
και στον κόσμο πέρα ως πέρα
έλαμπε σαν αστραπή
και κοντά στο μεσημέρι
με τον ήλιο χέρι χέρι
για σεργιάνι είχες βγει.

Κι η σελήνη η καημένη
χίλια βάζει με το νου,
τρέχει, ψάχνει σαστισμένη
στα σοκάκια τ’ ουρανού.