Ο ταχυδρόμος πέρασε
χωρίς να αφήσει γράμμα
και μέρα νύχτα ανησυχώ
και πνίγομαι στο κλάμα.

Μάτια που δεν βλέπονται
γρήγορα λησμονιούνται
κι όλα ξεχνιούνται,
αχ, κι όλα ξεχνιούνται.

Αν μάθω πως με ξέχασες
για σένα θα αρρωστήσω
και με πικρό παράπονο
σαν το κερί θα σβήσω.

Μάτια που δεν βλέπονται
γρήγορα λησμονιούνται
κι όλα ξεχνιούνται,
αχ, κι όλα ξεχνιούνται.

Αν μ’ αγαπάς αληθινά
να στείλεις ένα γράμμα
γιατί με τρώει ο καημός
και πνίγομαι στο κλάμα.

Μάτια που δεν βλέπονται
γρήγορα λησμονιούνται
κι όλα ξεχνιούνται,
αχ, κι όλα ξεχνιούνται.