Σε μια λίμνη, σε μια Λέρνη
ζει μια λάμια φοβερή,
άμα σου τη πέσει, φίλε
δεν τη βγάζεις καθαρή.

Τρώει ότι βρει μπροστά της
και φυτά και ζωντανά,
έχει και εννιά κεφάλια
έχει κάτι δόντια να.

Κόβεις το ’να της κεφάλι
και φυτρώνουν άλλα δυο
και τα κάνουν όλα λίμπα
στραπατσάδα, ρημαδιό.

Κόψε-κάψε, κόψε-κάψε
Ύδρα μου Λερναία κλάψε.
πήγαινες γυρεύοντας εσύ.
Αν δεν μου ’μπαινες στη μύτη.
θα σε έφερνα στο σπίτι
έχω και παιχνίδια στο πισί.

Έχει ο θείος το σπαθί του
και ο ανιψιός δαδί,
πάνε βρίσκουνε το τέρας
αραχτό πλατύ-φαρδύ.

Κόψε εσύ κι εγώ θα καίω
λέει ο Ιόλαος,
να γλιτώσει από το τέρας
ο ταλαίπωρος λαός.

Θέλει γρήγορες κινήσεις
θέλει λύσεις ριζικές,
χραπ, να κόβεις το κεφάλι
και αμέσως να το καις.

Κάψε-κόψε, κάψε-κόψε
έλεγα να πάμε απόψε
γήπεδο ν’ αλλάξουμε μπαλιές.
Φαίνεσαι λιγάκι χάλια
σου ’χουν φύγει τα κεφάλια
δεν θα βάζεις γκολ με κεφαλιές.