Κάποτε παιδιά μία μια φορά
στήσανε καρτέρι σε κάποιο αστέρι
από ανηφοριά ρίξαν πετονιά
κάτω να το φέρουν, πόσα λίγα ξέρουν.

Χτίσανε σκαλιά ξυλοπόδαρα
βάλανε να το φτάσουν να το καλοπιάσουν
και με τα πολλά πιάστηκε καλά
τράβα λίγο ακόμα ν' ακουμπήσει χώμα.

Δεν ήταν αυτό φεγγαρόλουστο
φώτιζε πλανήτες άστρα και κομήτες
και στη γη παιδιά μαλλιοκούβαρα
σύρθηκε ως το δρόμο και ξέμεινε μόνο.

Πέφτει ανάμεσα στ' αυτοκίνητα
πόσο έχει τρομάξει θέλει να πετάξει
άνεμος φυσά από μακριά
και στις ρόδες βλέπει τη ζωή του να κυλά.