Σ’ ονειρεύομαι καιρό,
σε ταξίδι μακρινό
και να μοιάζει η βραδιά
σαν σκηνή του σινεμά.

Το κραγιόν μου να φορώ,
να ΄χω στόμα πορφυρό
και σφιχτά να με κρατάς
σε στιγμές παραφοράς.

Με Αργεντίνικο τάγκο,
να μ’ αγαπάς θα σου μάθω.
Δυνατά και φευγάτα,
με δυό φεγγάρια γεμάτα.

Με Αργεντίνικο τάγκο,
φωτιά στα πρέπει θα βάλω,
ψηλά στ’ αστέρια θα πάμε,
χρυσά φτερά θα φοράμε.