Χαρά δεν είδα ο δόλιος στη ζωή
κι η μοίρα συνεχώς με δέρνει,
μια θάλασσα οι αναστεναγμοί
κι ένα καράβι ο καημός που ταξιδεύει.

Ζωή με καταράστηκες μονάχο με παράτησες
σαν βράχο που τον δέρνει η αρμύρα,
ζωή με καταπάτησες με πέταξες, με άφησες
στη θαλασσοκαταιγίδα.

Μοναχός τώρα κάθομαι και λιώνω
παλεύοντας να βρω μια άκρη,
ο ουρανός σκοτείνιασε και μου ‘δειξε τον πόνο
Και το καράβι έμεινε χωρίς κατάρτι.

Ζωή με καταράστηκες μονάχο με παράτησες
σαν βράχο που τον δέρνει η αρμύρα,
ζωή με καταπάτησες με πέταξες, με άφησες
στη θαλασσοκαταιγίδα.