Ήθελα να `ρθω το σπίτι μας να δω
που τόσα χρόνια έζησα κοντά του
την πόρτα του κοιτώ λαχτάρησα να μπω
ράγισ’ η καρδιά μου κι η καρδιά του

Χαμένη χαρά χιλιάδες φιλιά
που πήγατε και έμεινα μονάχος
ρωτάω γιατί το κάθε σκαλί
ανάμνηση να γίνεται και λάθος

Το ήξερα καλά ακόμα μια φορά
κουρέλι θα γινόμουνα το ξέρω
απόψε σε ζητώ νοστάλγησα να `ρθω
το σπίτι μας να δω κι ας υποφέρω

Χαμένη χαρά χιλιάδες φιλιά
που πήγατε και έμεινα μονάχος
ρωτάω γιατί το κάθε σκαλί
ανάμνηση να γίνεται και λάθος