Άραγε φταίει η μοναξιά μου
που κάνει τις νύχτες να παραμιλώ
και να σε νιώθω κοντά μου
σαν να σαι σκιά μου, σαν να σου μιλώ.

Και ανάβουνε πάλι τα φώτα
κι η καρδιά έχει πάλι γιορτές
γιατί θα ‘ρθεις κι απόψε σαν πρώτα
εσύ η μεγάλη κυρία του χθες.

Φορές, φορές, φορές,
υπάρχουνε φορές
που έρχεσαι απ’ το χθες
στις άδειες μου στιγμές.

Φορές, φορές, φορές,
λες την αλήθεια, λες
πως έρχεσαι απ’ το χθες
στις άδειες μου στιγμές.

Άραγε φταίει η τόση αγάπη
που σου ‘χω και σε νοσταλγώ
κι είναι στιγμές που νομίζω
πως θ’ ανοίξει η πόρτα και θα σε δω.

Και θ’ ανάψουνε πάλι τα φώτα
κι η καρδιά θα ‘χει πάλι γιορτές
γιατί θα ‘ρθεις κι απόψε σαν πρώτα
εσύ η μεγάλη κυρία του χθες.

Φορές, φορές, φορές,
υπάρχουνε φορές
που έρχεσαι απ’ το χθες
στις άδειες μου στιγμές.

Φορές, φορές, φορές,
λες την αλήθεια, λες
πως έρχεσαι απ’ το χθες
στις άδειες μου στιγμές.