Μες στην παλιά μου γειτονιά
που έζησα κάθε της γωνιά
ξαναγυρνάω.
Εκεί που παίζαμε κρυφτό
κι ήθελα σ’ όλους να το πω
πως σ’ αγαπάω.

Σαν κάτι έρημα πουλιά
κρυβόμουν σε μια μυγδαλιά
κι αναρωτιόμουν
πώς μοιάζει ο κόσμος με γυαλί!
Μα σ’ είχα κάνει προσευχή,
κι ονειρευόμουν.

Μια εφηβεία που δεν είχε ζωγραφιές
στην κάμαρά μου
και που πηδούσε τ’ Αϊ Γιαννιού τις πυρκαγιές
μες στην καρδιά μου.
Μια εφηβεία λαϊκή με σινεμά
στη γαλαρία
και κάθε βράδυ σαν το πέλαγο η καρδιά
σάλπαρε πλοία.

Στη βόλτα κάθε Κυριακή
και μοσχοβόλαγε ρακί
η παραλία.
Τα τραπεζάκια στη σειρά
κι εγώ να βλέπω τρυφερά
βάρκες και πλοία.

Μες στην ομίχλη της καρδιάς
τα παραμύθια της γιαγιάς
είχα πυξίδα.
Κι όταν με πήρες αγκαλιά,
ήταν σαν ν’ άκουγα πουλιά
στην καταιγίδα.

Μια εφηβεία που δεν είχε ζωγραφιέςστην κάμαρά μου
....