Κορώνα γράμματα θα παίξω τη βραδιά
Να πω στη τύχη πως αφήνω τη ζωή μου
Και άμα χάσω θα είναι όλα όπως παλιά
Άμα κερδίσω θα χω βρει τη φυλακή μου

Αυτός που φεύγει μου ‘χαν πει πως δε ξεχνά
Μα εγώ κοντεύω να ξεχάσω πως με λένε
Χρόνια κοιτάζω ένα λεκέ σε μια γωνιά
Να καθαρίζει όλα εκείνα που με καίνε

Έβαλα στόχο και τα βέλη ακονισμένα
Και με δηλητήριο βαρύ απ΄τα παλιά
Μόνο μπερδεύτηκα και τα ‘στρεψα σε εμένα
Με τεντωμένη τη χορδή να μου γελά

Τώρα μπορώ να πω και εγώ πως έχω ωριμάσει
Καθώς κοιτάζω ένα παιδί να με κοιτά
μα δε κατάφερε το αγρίμι να δαμάσει
με το καιρό βρυχάται και πιο δυνατά

Καθώς εγύριζα του χρόνου τη κλεψύδρα
Αναρωτήθηκα αν με παίρνει γι’ άλλη μια
Κορώνα γράμματα και αν κέρδισα δεν είδα
Ίσως αν έχασα να υπάρχει γιατρειά»