Τ' άσπρο το μολύβι του έβγαλε φτερά
στο φτωχό καλύβι του φώτ' αστραφτερά
κι είπανε τα όνειρα κάλαντα να πουν,
όνειρα απ' το Άμστερνταμ ως το Καμερούν.

Γκρέμισ' η λαχτάρα του πείνα, φυλακές
γέμισ’ η Σαχάρα του χιόνια, μουσικές
έλαμπαν τα έλκηθρα σαν βεγγαλικά
του ‘δινε ο άγιος δώρα μαγικά.

Είχε τα χαράματα χέρια αδειανά
θύελλα τα κλάματα σήκωσαν βουνά,
Θεέ μου δεν του έστειλες ρούχα και φαί
του μικρούλη του Χακίμ,
του Χακίμ, από την Αφρική.