Γιατί γκριζάρει ο ουρανός κι ο ορίζοντας θολώνει
Η μέρα μένει σκοτεινή, το φως της με πληγώνει

Μα δεν ανοίγουνε οι πόρτες
Μένουν οι ουρανοί κλειστοί
Γιατί η νύχτα είναι σκληρή, ντυμένη με το πάθος
Να είσαι εκεί, να σε κοιτώ, να είσαι εκεί, να μη σε πιάνω
Μα δεν ανοίγουνε οι πόρτες
Μένουν οι ουρανοί κλειστοί
Στα βήματά σου περπατώ κι όλο το βήμα μου τρεκλίζει
Κάτι απ’ το φως σου για να βρω στη νύχτα που με τριγυρίζει
Γιατί με σβήνει ο αέρας και με πνίγει η βροχή
Και με το τέλος κάθε μέρας πρέπει να κάνω νέα αρχή
Μα δεν ανοίγουνε οι πόρτες
Μένουν οι ουρανοί κλειστοί
Αχ και να άνοιγες τις πόρτες
Θα άνοιγαν κι οι ουρανοί