Α) Η παιδική μου γειτονιά
Η παιδική μου γειτονιά ήταν μια μάγισσα ξανθιά
Σε ανοιξιάτικες γιορτές
Η παιδική μου γειτονιά ήταν του κόσμου μια γωνιά
Κι όλου του κόσμου οι γωνιές
Ερχότανε απ’ το βουνό μία ουράνια μουσική
Με νότες θείες γιορτινές
Και στο ξωκλήσι έδυε ο παιδικός ο κόσμος μου
Κι έφερνε η νύχτα τις ευχές
Έλα σαν πρώτα, πάρε με πάλι
Εκεί που σμίγουν, εκεί που σμίγουν οι ψυχές
Κλείσε τα φώτα, ν’ ανοίξει η πόρτα
Που θα με πάει πίσω σε άλλες εποχές
Που θα με πάει στις παιδικές μου γειτονιές

Στην παιδική μου γειτονιά κλείσαν τα φώτα μια βραδιά
Και δεν ξανάνοιξαν ποτέ
Και όταν ήρθε το πρωί δεν ήμουν εγώ πια παιδί
Κι ήταν τα σπίτια οικοδομές
Η παιδική μου γειτονιά έγινε μια γκρίζα γωνιά
Κι οι ψίθυροι έγιναν φωνές
Και πέταξε μακριά η ζωή πήρε μαζί της το παιδί
Τις παιδικές μου γειτονιές
Έλα σαν πρώτα, πάρε με πάλι
Εκεί που σμίγουν, εκεί που σμίγουν οι ψυχές
Κλείσε τα φώτα, ν’ ανοίξει η πόρτα
Που θα με πάει πίσω σε άλλες εποχές
Που θα με πάει στις παιδικές μου γειτονιές

Β) Το Σπίτι Πια Δεν Υπάρχει

Έφτασα ξανά στη γειτονιά
Φύσηξε εκείνο τ’ αεράκι
Το θυμάμαι ακόμα από παλιά
Να με κάνει αγόρι από παιδάκι
Γύρω ήταν χρώματα θαμπά
Σα να ήμουν μέσα σε ταινία
Κι όλα ήταν κει όπως παλιά
Μακρινή ανοιξιάτικη ιστορία
Ήταν πάλι όλοι τους εκεί
Καθαρά άκουγα τα βήματά τους
Κι είχα μια λαχτάρα όπως παλιά
Να χωθώ ξανά στην αγκαλιά τους
Θα γινόμουν πάλι το παιδί
Θα γιατρεύονταν οι πληγές μου
Να τα ξαναπάρω απ’ την αρχή
Να ζεστάνω πάλι τις ευχές μου
Ξάφνου έκανε μια παγωνιά
Και η άνοιξη μεμιάς εχάθη
Έκλεισα τα μάτια μια στιγμή
Και το σπίτι πια δεν υπάρχει

Γ) Το Σπίτι Μας
Το σπίτι μας ρωτάει πού ’σαι
Το σπίτι μας θυμάται εσένα
Θυμάται τις γιορτές, τα φώτα
Πονάει που έχασε εσένα

Το σπίτι δεν ξεχνάει τις σκιές μας
Το σπίτι μας ρωτάει πού πήγαν
Το σπίτι έμεινε στο χθες μας
Το σπίτι που οι ζωές μας σμίγαν
Είναι το σπίτι μας
Είναι το σπίτι μας
Είναι το σπίτι μας που σε περιμένει
Είναι το σπίτι μας
Το σπίτι ένα φως που σβήνει
Το σπίτι φάρος στο σκοτάδι
Μια πόρτα πίσω μου που κλείνει
Το σπίτι τ’ ουρανού καράβι
Το σπίτι λέει καληνύχτα
Το σπίτι μόνο σβήνει τα φώτα
Παράθυρα κλειστά στη νύχτα
Το σπίτι χαιρετάει για πάντα
Είναι το σπίτι μας
Είναι το σπίτι μας
Είναι το σπίτι μας που σε περιμένει
Είναι το σπίτι μας

Δ) Ο Δρόμος Ξεμακραίνει

Σα σκιάχτρα στους δρόμους τα σπίτια που έχω ζήσει
Σε τοίχους πια ξένους σκιές που έχω αγαπήσει
Ο δρόμος ξεμακραίνει από το σπίτι, από το σπίτι
Ο δρόμος πάει μόνο μπροστά
Τι μένει από μένα
Τι πίσω δε θα γυρίσει
Αν είναι χαμένα
Κι αν μ’ έχουν κι αυτά λησμονήσει
Ο δρόμος ξεμακραίνει από το σπίτι, από το σπίτι
Ο δρόμος πάει μόνο μπροστά
Ζωή μου πού πήγες;
Καρδιά μου πού ‘σαι κρυμμένη;
Στους δρόμους που πάω
Κανείς πια δε με περιμένει
Ο δρόμος ξεμακραίνει από το σπίτι, από το σπίτι
Ο δρόμος πάει μόνο μπροστά