Κι ύστερα πήρες από πάνω μου το χιόνι
κι ύστερα τίναξες τη στάχτη απ’ τη ζωή μου,
πήρε στα μάτια το παράπονο να λιώνει
κι ύστερα έκλαψα κοντά σου ως το πρωί.

Κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα,
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα.

Κι ύστερα τίναξες τη σκόνη απ’ την καρδιά μου
κι έγινε διάφανο στα χέρια σου γυαλί,
το ουράνιο τόξο είχε καθίσει στα μαλλιά μου
και κάποιος έπαιζε στα σύννεφα βιολί.

Κι ύστερα κι ύστερα
μα δεν υπάρχει ύστερα,
κλείσαν ξανά τα σίδερα
κι όλα τελειώνουν σήμερα.