Γ'εις νιός στον Άδη επήγαινε το Χάρο να προλάβει
γιατί του πήρε ύπουλα την ακριβή του αγάπη

και κατεβαίνει ζωντανός να τονε πολεμήσει
κι ανέ το θέλει η μοίρα του οπίσω θα γυρίσει.

Από όπου περνά κλαίνε πουλιά και με φωνή του λένε
που κατεβαίνεις άμοιρε; που πας δυστυχισμένε;

Ήντα κοντό εβάλθηκες στον Άδη να γυρέψεις
και το φονιά το θάνατο ξοπίσω να ξετρέξεις,

και θες να κάμεις μοναχός ότι οι άλλοι δεν εκάμαν
και πως θ'αφήσεις πίσω σου μια πικραμένη μάνα,

και ο ατρόμητος ο νιος που Χάρο δε φοβάται
μ'ενός αετού ανάστημα γυρνά και πιλογάτε....

" στον κάτω κόσμο θα διαβώ στα σκοτεινά λημέρια
να πολεμήσω το φονιά μ'ένα σπαθί στα χέρια
κι αν είναι θέλημα Θεού την αγαπώ θα πάρω
μα δε δειλιώ κι ανε σφαγώ απ' το φονιά το Χάρο"

και κατεβαίνει ζωντανός στσ'αραχνιασμένους τόπους
κι αντάμωσε το Θάνατο που καταλεί τσ'αθρώπους

και ξεγυμνώνουνε τα σπαθιά κι αρχίζουνε τη μάχη
μα η μοίρα του δεν το 'θελε αυτός τη νίκη να 'χει.........!