Μια φορά κι’ έναν καιρό / Σε παραθαλάσσιο χωριό
Σε μια ακτή σε κάποια κόχη / Ήταν μια μικρή μικρούλα όχθη

Ήταν μια μικρούλα όχθη / Γλάροι, ψαροκάικα και πόθοι
Που όλο μακριά κοιτούσε / Και να φύγει αχ πόσο λαχταρούσε
Και μιλούσε με τα ψάρια / Και με τα θαλασσινά φεγγάρια
Τα καράβια όλο ρωτούσε / Με το πέλαγο συνωμοτούσε

Με την αύρα, με τον φλοίσβο / Με το μαύρο σύννεφο, το γκρίζο
Έβγαλαν φτερά οι πόθοι / Κι έφυγε η μικρούλα όχθη
Με το κύμα, με τ’ αγέρι / πάει μακριά στα ξένα μέρη
Με το ένα, με το άλλο / πέλαγο έγινε πολύ μεγάλο

Ώσπου πέρασε ο καιρός της / Και νοστάλγησε το μικρό χωριό της
Μα δε γύρισε ποτέ της / Ποιός αλήθεια νάναι ο φταίχτης
Βράχος έγινε κι’ αλάτι / Πάνω στου ορίζοντα το μάτι
Βράχος έγινε κι’ αλάτι / πάνω στου ορίζοντα το μάτι