Πέρασε ο χρόνος κι έχω αράξει
παροπλισμένο, παλιό σκαρί
άμπωτη πήρε πίσω το κύμα
και η παλίρροια καθυστερεί

Άδεια κοχύλια μεσ’ την αρμύρα
άδειες κι οι μνήμες, μαύρο χτικιό!
Mα κάτι υπάρχει, κάτι ξυπνάει
στης τραμουντάνας το βουητό

Πέρασε ο χρόνος κι έχω αλλάξει
μα αντιστέκομαι στη σκουριά
Ήρθαν και πάλι τα χελιδόνια
και στο κατάρτι μου χτίσαν φωλιά

Σβήνουν οι φάροι που ακολουθούσα
θόλωσαν τ’ άστρα στον ουρανό
άλλοι χαράζουν τώρα πορεία
σε μολυσμένο ωκεανό