α παιδιά σου αντάρτες να θρέφεις
και λεβεντες διαλέγεις για γιους,
των αητών λευτεριά τα διδάσκεις,
αντρογεννήτρα μου, Κρήτη, Θεά.

Με βιγλάτορα τον Ψηλορείτη
ύμνους γράφεις για τη λευτεριά,
με τσ’ αητούς σου να μάχονται πάντα,
πρωτοπόροι για μια ξαστεριά.

Τ’ όνομά σου στσ’ αιώνες πλανάται
με σελίδες γραμμένες χρυσές,
σμιλεμένες μ’ αντάρτικα χέρια,
και με ζήλια σε βλέπουν οι εχθροί.

Τ’ όνομά μου “αντάρτης” θα λέω,
με τ’ αδούλωτο το πνεύμα να ζω,
σε ποιο κόσμο χαμένος θα ζούσα
αν δεν ήμουν στη γη Κρητικός;