Γυρνούμε μες στη θάλασσα
σκαριά τρικυμισμένα
τον κάβο λύνει η βάρκα μας
τον έφερε σε μένα.

Για να δεθώ να κρατηθώ
να μη χαθώ στο ρεύμα,
ν’ αντισταθώ στα κύματα
όπου μου κάνουν νεύμα.

Ας κοιμηθώ να θυμηθώ
που έστριψα από λάθος,
το δέντρο που μεγάλωσε
δεν έφυγε απ’ το δάσος.

Ήθελα να ‘μουνα πουλί
στοιχείο του αέρα,
να είναι οι ρίζες μου παλιές
βαθιές μέσα στο χώμα.

Έτσι να μην μπερδεύεσαι
σαν θα κοιτάς τα χέρια
και μοιάζω να προσεύχομαι
με απλωμένα κλώνια.

Ας κοιμηθώ να θυμηθώ
που έστριψα από λάθος,
το δέντρο που μεγάλωσε
δεν έφυγε απ’ το δάσος.

Αλλιώς ο τόπος φαίνεται
κοιτάζω απορημένα,
αλλάζουν όλα γύρω μου
ή άλλαξε το βλέμμα.

Ας κοιμηθώ να θυμηθώ
που έστριψα από λάθος,
το δέντρο που μεγάλωσε
δεν έφυγε απ’ το δάσος.