Απ’ το παράθυρο κοιτάζω στην αυλή
το αγαπημένο μου παλιό μικρό αμάξι
έχει στην πόρτα του οδηγού μια γραμμή
που από τα νεύρα σου εσύ είχες χαράξει.

Κάνει βόλτες το μυαλό μου στα παλιά
τόσα ταξίδια και διαδρομές χιλιάδες
που κοιμηθήκαμε σε μια ακρογιαλιά
και μας ξυπνήσανε δυο τρεις πιτσιρικάδες.

Το παλιό μου αμάξι
έχει πια ρημάξει
όπως η ζωή μου
αφού δεν είσαι μαζί μου.

Το παλιό μου αμάξι
δεν το έχω αλλάξει
μόνο αυτό μου ‘χει μείνει
όλα τα ‘χω χάσει.
Το παλιό μου αμάξι.

Θυμάμαι ακόμη και το πρώτο ραντεβού
την αγωνία μου να εντυπωσιάσω
τους δρόμους πήραμε και πήγαμε παντού
κι έψαχνα τρόπους τρυφερά να σ’ αγκαλιάσω.

Κι όταν ερχόμουν να σε πάρω απ’ τη δουλειά
τραγούδια έβαζα από εκείνα που σ’ αρέσουν,
κι είχα το ράδιο να παίζει δυνατά
τον έρωτα μας όλοι τώρα να προσέξουν.

Το παλιό μου αμάξι
έχει πια ρημάξει
όπως η ζωή μου
αφού δεν είσαι μαζί μου.

Το παλιό μου αμάξι
δεν το έχω αλλάξει
μόνο αυτό μου ‘χει μείνει
όλα τα ‘χω χάσει.
Το παλιό μου αμάξι.