Έφυγες μια νύχτα, σβήσαν τ’ άστρα ξαφνικά
πέφτει στη ψυχή μου παγωνιά.
Στάζουν απ‘ τα μάτια μου δυο δάκρυα καυτά
κι η καρδιά μου τώρα που να είσαι με ρωτά.

Που να 'σαι,
σε ποιο προσκέφαλο να γέρνεις, να κοιμάσαι
κι έστω για λίγο αν ακόμα με θυμάσαι
αγαπημένη μου να ψάξω να σε βρω.

Που να 'σαι,
το κάθε δάκρυ μου κυλάει απ’ την ψυχή μου,
σ’ έχω ανάγκη να γιατρέψεις την πληγή μου,
χωρίς εσένα μοναχός μου θα χαθώ.

Πες μου που να 'σαι,
σε ποιο προσκέφαλο να γέρνεις, να κοιμάσαι,
γύρνα κοντά μου θα χαθώ, δεν με λυπάσαι,
αγαπημένη μου που να ‘σαι να σε βρω.

Ήπια ως το τέλος το ποτήρι το πικρό
και μέσα μου βραδιάζει και πονώ.
Έχουν κλείσει οι πόρτες της χαράς για μένα πια
δες τα δυο μου μάτια, τα κλαμένα, τα θολά.

Που να 'σαι,
σε ποιο προσκέφαλο να γέρνεις, να κοιμάσαι
κι έστω για λίγο αν ακόμα με θυμάσαι
αγαπημένη μου να ψάξω να σε βρω.

Που να 'σαι,
το κάθε δάκρυ μου κυλάει απ’ την ψυχή μου,
σ’ έχω ανάγκη να γιατρέψεις την πληγή μου,
χωρίς εσένα μοναχός μου θα χαθώ.

Πες μου που να 'σαι,
σε ποιο προσκέφαλο να γέρνεις, να κοιμάσαι,
γύρνα κοντά μου θα χαθώ, δεν με λυπάσαι,
αγαπημένη μου που να ‘σαι να σε βρω.