Στην Αιόλου είναι ένα κορίτσι, κάθε μέρα με χαιρετάει
Ντροπαλά μου χαμογελάει σαν μπουμπούκι που πάει ν'ανθίσει

Στη Σκουφά είναι μια κοπέλα, μες τα μάτια της είναι η θλίψη
Το τραγούδι της μου'χει λείψει, λέει πως είναι η ζωή μια τρέλλα

Στη Βουλής μια φοιτητριούλα, σε διαδήλωση που αραιώνει
Τόσο πλήθος κι αυτή είναι μόνη, μια σκιά πίσω απ'την κουκούλα

Στη Μαινάνδρου είναι μια του δρόμου, πόσοι μπήκαν στην κάμαρά της
Αχ! Και να 'ξερα τ'όνομά της, ίσως μοιάζει με το δικό μου

Στην Καρύτση είναι μια κυρία, τον γιακά απ'το ταγιέρ θα στρώσει
Το λικέρ της έχει παλιώσει μια βραδιά του '73

Στην Ομόνοια μια γριούλα, ψυθιρίζει ένα τραγούδι
Της χαρίζω ένα λουλούδι, κάποτε ήταν κι αυτή νυφούλα

Στη Σταδίου βλέπω μια γυναίκα, πώς φοβάμαι μη με γνωρίσει
Η ζωή μου είναι κι έχω αργήσει, ήταν έξι και πήγε δέκα...