Έχεις τα μάτια σου κλειστά και δε μιλάς
και το τσιγάρο αργοσβήνει λίγο-λίγο.
Μεγάλη θλίψη στην ψυχή σου κουβαλάς
και όλο με σπρώχνεις μακριά σου για να φύγω.

Ποιο όνειρό σου δεν θέλει να γελάς
και ποια αγάπη την καρδιά σου βασανίζει;
Με ποιον καημό τις νύχτες ξενυχτάς
και ποιο γινάτι στο μυαλό σου τριγυρίζει;
Και μένεις μόνος τώρα στη γωνιά
χωρίς ελπίδα να ’χεις πια καμιά,
μες στη σιωπή, στη μοναξιά
αδιάφορα υπάρχεις, αδιάφορα υπάρχεις.

Έχεις τα μάτια σου κλειστά και δε μιλάς
και σαν φτερό μέσα στον άνεμο σκορπίζεις
με αναμνήσεις που σε κάνουν να πονάς
και που μαζί μ’ αυτές κι εμένα αφορίζεις.