Μάτια που λάμπουν δυνατά
όπως τ’ αστέρια τ’ ουρανού,
σαν με κοιτάνε καθαρά
νιώθω και πόνο και χαρά
μ’ έχεις αφήσει δίχως νου.

Τρελάθηκα και δεν μπορώ
θέλω συνέχεια να θωρώ το βλέμμα σου το λαμπερό.
Μες στης ψυχής μου το κενό
λάμπει σε κάθε σκοτεινό το βλέμμα σου το φωτεινό.

Μες στο μυαλό μου το θολό
έτσι όπως πας να κοιμηθείς,
μαζί σου ονειροπολώ
και το θεό παρακαλώ
εσύ ποτέ να μη χαθείς.

Τρελάθηκα και δεν μπορώ
θέλω συνέχεια να θωρώ το βλέμμα σου το λαμπερό.
Μες στης ψυχής μου το κενό
λάμπει σε κάθε σκοτεινό το βλέμμα σου το φωτεινό.

Χαλάλι τα χιλιόμετρα
που κάνω να ‘ρθω να σε δω,
για να μου ρίξεις μια ματιά
και να με κάψεις σαν φωτιά
μ’ αυτό το βλέμμα το καυτό.

Τρελάθηκα και δεν μπορώ
θέλω συνέχεια να θωρώ το βλέμμα σου το λαμπερό.
Μες στης ψυχής μου το κενό
λάμπει σε κάθε σκοτεινό το βλέμμα σου το φωτεινό.