Θα φεύγεις
κι η ύλη όλη
θα απορεί κι ίσως λυπάται
που να αποθέσω πιά τις αναμνήσεις
ο έρωτας γιορτή του τώρα
κοντή δικαίωση του είναι
μια παραπλάνηση της φύσης
τι να τις κάνω
αυτές τις μνήμες που τον περιβάλλουν

Μπορεί να κρύψω τις φωτογραφίες
ή στην πυρά να εξαϋλωθεί
η μορφή σου
όμως τις αναμνήσεις
πώς να τις παλέψω
που ξεδιαλέγουν απ’ τη μνήμη
(που επιλέγουν)
σε ουλές δηγμάτων
στη δίπορτη κι’ αφύλακτη
συνάφεια του παρόντος

Να επιμένουν