Αν ήσουν εδώ θα γυρνούσε η γη
τώρα η μνήμη χάνεται μες στην σιγή,
αν ήσουν εδώ θα ‘χε η νύχτα φως
τώρα μέσα στην μέρα νιώθω τυφλός.

Είσαι δεν είσαι, είσαι ο λόγος να ζω
είσαι μες στην ψυχή μου και μες στο μυαλό,
έχω μίλια πορείας με το δάκρυ καυτό
και πάλι απόψε θα σ’ ονειρευτώ.

Αν ήσουν εδώ θα ‘χε νερό η πηγή
τώρα πια δεν υπάρχει επιλογή,
αν ήσουν εδώ θα γεννιόμουν ξανά
τώρα πια η καρδιά μου αιωνίως πεινά.

Είσαι δεν είσαι, είσαι ο λόγος να ζω
είσαι τώρα και πάντα κι όταν πια θα χαθώ,
έχω χέρια δεμένα κι ένα κεφάλι σκυφτό
και πάλι απόψε θα σ’ ονειρευτώ.

Αν ήσουν εδώ θα ‘χε κλείσει η πληγή
τώρα κάθε στιγμή ανοίγει κι αιμορραγεί,
αν ήσουν εδώ θα ‘ταν όλα μεγάλα
τώρα πια είναι μικρά και δεν υπάρχουν άλλα.

Είσαι δεν είσαι, είσαι ο λόγος να ζω
είσαι αυτή που θυμάμαι, αυτή που αγαπώ,
αν χρειαστεί να πεθάνω θα το κάνω κι αυτό
και πάλι απόψε θα σ’ ονειρευτώ.

Είσαι δεν είσαι, είσαι ο λόγος να ζω
είσαι αυτό που υπήρξε για να υπάρχω εγώ,
για ‘σένα θα γράφω κι ας μην είναι γραφτό
και πάλι απόψε θα σ’ ονειρευτώ.