Τη χάρη την καλύτερη
την έχει το σαπούνι

που λούγιεσαι και γίνεσαι
φρέσκια σαν το φλισκούνι

ήθελα κι εγώ, κόρη μου
να ήμουνα σαπουνάκι

δεμένο μες το μπάνιο σου
μ’ ένα κοντό σκοινάκι

-Ώπα παιδί, παιδί μου!

να σου γλιστρώ σιγά-σιγά
και πάλι να με πιάνεις

κι όπου σ’ αρέσω, κούκλα μου
έπειτα να με βάνεις

να ’μουνα μοσκοσάπουνο
μες στο δωμάτιο σου

κάθε πρωί που θα ξυπνάς
να πλένω το λαιμό σου

να πλύνω το σβερκάκι σου
να λούω τα μαλλιά σου

και να σου κλέβω τα φιλιά
κρυφά απού τη μαμά σου

-Ώπα, παιδί μου!

το τρυφερό κορμάκι σου
εγώ θα σαπουνίζω

κι απ’ την πολλή λαχτάρα μου
κουκλάκι μου, θ’ αφρίζω

-Ώπα, ώπα!

να σαπουνίζω, ο φτωχός
τ’ αφρόπλαστά σου στήθια

κι ύστερα θα σ’ αγκάλιαζα
κουκλίτσα μου, στ’ αλήθεια