Δεκατέσσερις πρώτου δύο χιλιάδες δεκαοκτώ

Το Αιγαίο επικρέμεται σε σιδερένια εγκατάσταση
σε μια παρατημένη δοκό πλάι στο αμαξοστάσιο
σ' ένα οικόπεδο
Όλα τα βλέπω

Ντρέπομαι να μιλάω για το φως του
Τριγύρω αντλίες και κάτω από το δρόμο τίποτα
Θυμήθηκα το πακέτο που είχα βρει στην άμμο
ένα καλοκαίρι

Το είχα μαζέψει και το έκρυβα σ' ένα κουτί
Σιγά σιγά το κάπνιζα, πήρε χρόνια