Είχες στην καρδιά σου ένα ρολόι
και στο πρόσωπο σου ένα πανί,
ήσουν σκορπισμένο κομπολόι
μια σταχτιά μουτζούρα στο χαρτί.

Ήσουν σκορπισμένο κομπολόι
μια μουτζούρα στο χαρτί.

Τώρα τι κάνεις, πως περνάς
γράψε μου κάτι πως τα πας,
τάχα έχεις μάθει ν’ αγαπάς
ή ακόμα το φοβάσαι.

Έλεγες μετέωρη πως είσαι
στο μετρό του κόσμου έχεις χαθεί,
με τα χέρια σου τους κόμπους λύσε
βάλε μπρος για μια καινούρια αρχή.

Με τα χέρια σου τους κόμπους λύσε
βάλε μπρος για μια αρχή.

Τώρα τι κάνεις, πως περνάς
γράψε μου κάτι πως τα πας,
τάχα έχεις μάθει ν’ αγαπάς
ή ακόμα το φοβάσαι.