Ο άνεμος του καιρού πως μας στροβίλισε
και πως χαθήκαμε στον ουρανό,
στους δρόμους του καημού ποιος μας οδήγησε
ποιος τα λογάριασε για μας τους δυο.

Είναι κάποιες αγάπες που τελειώνουν νωρίς
όπως ζούνε για πάντα κρυμμένες,
σαν διαμάντια στις λάσπες που δεν είδε κανείς
σαν φωτιές μες στη νύχτα αναμμένες.

Πες μου πως έγινε και βυθιστήκαμε
σ’ ανεξερεύνητους ωκεανούς,
τάχα τι έφταιξε και σκορπιστήκαμε
σαν σκόνη σ’ άγνωστους αστερισμούς.

Είναι κάποιες αγάπες που τελειώνουν νωρίς
όπως ζούνε για πάντα κρυμμένες,
σαν διαμάντια στις λάσπες που δεν είδε κανείς
σαν φωτιές μες στη νύχτα αναμμένες.