Πρωί και γράφει ένα ποίημα.
Το απλώνει στο παράθυρο
για να στεγνώσει,
όχι στον ήλιο όμως,
γιατί θέλει ακόμη να κρατήσει
λίγες σταγόνες από ενύπνιο
νύχτας που πέρασε περιπετειώδους.

Καθώς η μέρα προχωρεί
περιστέρια που περνούν
τσιμπολογούν το ποίημα.
Του αφαιρούν τα φωνήεντα
και όλα τα θαυμαστικά.
Τις παρενθέσεις και τα εισαγωγικά
αφήνουν ανέγγιχτα.

Το βράδυ επιστρέφει σπίτι,
μαζεύει το απλωμένο ποίημα
και κλείνει το παράθυρο.
Ίσως το ξαναγράψει αύριο… «
Έχει πολλά παράθυρα η Ποίηση.