Στείρα η νύχτα καταλήγει
σε άλφα στερητικό
και τα χνώτα του ύπνου
ανακυκλώνουν,
χωρίς ούτε μια πινελιά από κόκκινο,
π:αρείσακτα όνειρα
που επιμένουν να επανέρχονται.

Αυτοί που έφυγαν
αραίωσαν τις επισκέψεις
κι ούτε που θυμούνται πια
στίχους ποιητών που αγάπησαν
— ούτε κι αυτούς του ποιητή
της Σαμαρκάνδης.

Ένας πλανήτης ανάδρομος
ακολουθεί την ανάπηρη έμπνευση
ενώ βυθίζεται στον βραχίονα
αστερισμού που χάνεται,
εκεί που κάποτε ο έρωτάς σου
ήταν πανσέληνος χειμώνα μήνα.