Χειροποίητα πλάσματα
μου υπενθυμίζουν
τις παρυφές του κόσμου.

*

Ρυτίδες τα δέντρα του προσώπου μου.
Η πρώτη ηλικία χάθηκε
χωρίς προειδοποίηση
σε κάποιο πάρκο άγνωστο.

*

Τις νύχτες αφαιρώ τα τραύματά μου
και ντύνομαι όσους στίχους απέμειναν.

*

Ποίηση είναι το χάδι που στερηθήκαμε.

*

Κάθε φορά που μου χαρίζεται το σώμα της ποίησης
θρηνώ για ένα άλλο σώμα.

*

Το σώμα
σε γκρίζα ζώνη κατοικεί.
Το πνίξανε οι στίχοι.

*

Δεν εμπιστεύομαι τον χρόνο,
μα μονάχα την αγκαλιά μιας γυναίκας.

*

0 χρόνος δεν σου επιστρέφει τίποτα περισσότερο
απ’ το βλέμμα που χάρισες εσύ στον κόσμο.

*

Μετά τη ζωή
τα μάγια λύνονται
και επιστρέφουμε όλοι στη μόνη αλήθεια
που γνωρίζει ο άνθρωπος,
τη νιότη.

*

Η νιότη έχει χρόνο, η ομορφιά χρόνια.

*

Οι παλιές φωτογραφίες κάλλους
δεν μαρτυράνε πια.
Μονάχα, διαμαρτύρονται.

*

Ακόμη και για το θαύμα
το τέλος είναι ανθρώπινο.

*

Ερώτων ατελών
συνένοχος δεν θέλω πια να γίνομαι.

*

Διά βίου δυνάστη έρωτα
όσες αφορμές κι αν καρπώθηκες
δεν υπήρξαν αρκετές.

*

Αιωρούμενα πάντα τα βήματα στον Έρωτα.