Να μπορούσε ο άνεμος
να μου φέρει το άρωμά σου,
να γεμίσει η ψυχή μου μυρωδιές…

Να μπορούσε ο ουρανός
να σχηματίσει το πρόσωπο σου,
να σε δω που σ’ έχω τόσο επιθυμήσει…

Να μπορούσαν τα φουρτουνιασμένα κύματα
να μου θυμίσουν την αύρα σου,
να πλεύσω σ’ αυτά και να τη νιώσω ν’ αγγίζει το σώμα μου…

Να μπορούσε το φεγγάρι
να πάρει τη λάμψη των ματιών σου,
να με συντροφεύει τα βράδια μακριά σου…

Να μπορούσε η δροσιά του ξημερώματος
να συγκριθεί με τη δροσιά του σώματος σου,
να σε θυμάμαι κάθε μοναχικό μου πρωινό…

Να μπορούσε ο ήλιος
να πάρει το χρώμα της αγάπης μου για σένα,
να δώσει φως στο σκοτάδι μου…