Εδώ υπήρχες με παρουσία
Κρεμάστρας καρέκλας
Μιας γυναίκας που τα μάτια της άδειαζαν
Σαν έρημη γειτονιά την Κυριακή
Τα μάτια της ακουμπούσαν στα μάτια σου
Στο πουλόβερ στους τοίχους
Κι ακόμη στους τοίχους έπεφτε
Η φωνή ανθρώπων που μίλησαν κάποτε
Αλλά κι ακόμα μιλούν
Όπως μέσα στο δίσκο το κεφάλι σου
Σ’ αυτό τ’ ασήμαντο παλάτι Ιωάννη