Περπάτησα ένα πρωινό
μόνος μου
είχα μαζί μες στην καρδιά
το δρόμο μου

Ανάμεσα στις σκιές
τον ήλιο έκαψα
και στις παλιές τις γειτονιές
έκατσα κι έκλαψα

Τα χελιδόνια πέταξαν
στης άνοιξης το Φως
τα αηδόνια επέστρεψαν
δεν μπόρεσαν αλλιώς

Κέρδη λάθη και ζημιές
μαζί τους τραγουδούν
ανοίγουν τα ματόκλαδα
κ’ ευθεία με κοιτούν

Ταξίδεψα σε θάλασσες
και σε βουνά
κράτησα τον άνεμο,
το Φως την ομορφιά

Εκατομμύρια στιγμές
σ’ ένα λεπτό κυλούν
ξεθωριασμένες μορφές
αγάπη μου ζητούν