Ιδού. Και αφιέρωση και στίχος.
Αναθαρρώ και σκέφτομαι πως δίχως
(Θωμόπουλε, σκοτούρες μου 'χεις βάλει!)
πολλά-πολλά θα γράψω για το Υπόγειο
της Πολιτείας το προσφιλές τα μάλα.
Δεν φτάνει που με ρίμες παίζω μπάλα,
δεν έχω και -αρκούντως- ύφος λόγιο.
Ας είναι. Στιχηρός σας χαιρετίζω!
Μας έσμιξαν τα τόσα σας βιβλία.
Τι να πρωτοδιαλέξω δεν γνωρίζω...
Ποια χάρτινη χανούμ μελανωμένη;
Φυλλομετρώ... Με τρέμουσα καρδία
προσθέτω ακόμη μία στο χαρέμι.