Το ιερό κρύβεται στο νέο
Η μόνη μυθική εποχή είναι το μέλλον

Διόνυσε περήφανη ευφυΐα
Χτυπάς το πέμπτο σφυρί
το πιο ανήσυχο

Στο τέλος της λάμψης στην αρχή της ζωής

Λέει ο δυνάμει τυφλός
Στον ήδη τυφλό

«Εγώ που δε γνώριζα τίποτα τη σταμάτησα
Εγώ με τη σοφία μου μόνο»

Σαν τα λόγια μοιράρηδων
Που καλούν κουτσούς δαίμονες

Βίος- Θάνατος-Βίος
Πόσες άνοιξες έχεις βιώσει

107 βήματα
Οργή και μελαγχολία
Αδέσμευτη κοσμογονία

Ένας χρυσός κύκλος

Και μέσα του μια θάλασσα με πολλά ονόματα
Που δεν θα 'πρεπε να 'χει κανένα

Κρύβονται αετός και φίδι
Στα τέσσερα σημεία

Ανήκουν στους Κύριους της Αναπνοής

Και η εμπειρία της ζωής
Απρόσιτη