Χτεσινέ μου φίλε.

Το θρανίο μάς ζέσταινε, όπως το χειμώνα

ένα ψημένο κάστανο στην καρδιά μας.

Δεν ξέρω, αν έπαψες να κοιτάς τον ουρανό,

σκυμμένος ολημέρα στη φυτεία του καπνού.

Σήμερα σε νιώθω αδερφό μου.